Рамизес таблетки: инструкция, описание PharmPrice

Таблетки 1,25 мг, 2,5 мг, 5 м и 10 мг

Одна таблетка содержит:

активное вещество - рамиприла 1,25 мг, 2,5 мг, 5 мг, 10 мг в пересчёте на 100 % вещество;

вспомогательные вещества:таблетки по 1,25 мг. натрия гидрокарбонат, лактозы моногидрат (80), натрия кроскармелоза, крахмал прежелатинизированный 1500, магния стеарат;

таблетки по 2,5 мг: натрия гидрокарбонат, лактозы моногидрат (80), натрия кроскармелоза, крахмал прежелатинизированный 1500, магния стеарат, железа(III) оксид желтый (Е172);

таблетки по 5 мг: натрия гидрокарбонат, лактозы моногидрат (80), натрия кроскармелоза, крахмал прежелатинизированный 1500, магния стеарат, железа(III) оксид желтый (Е172), железа(III) оксид красный (Е172);

таблетки по 10 мг: натрия гидрокарбонат, лактозы моногидрат (80), натрия кроскармелоза, крахмал прежелатинизированный 1500, магния стеарат.

Таблетки по 1,25 мг. Таблетки плоскоцилиндрической формы, белого или почти белого цвета с фаской, со слабым специфическим запахом или без запаха. На поверхности таблеток допускается незначительная мраморность

Таблетки по 2,5 мг: таблетки плоскоцилиндрической формы, светло-желтого цвета с фаской и риской, со слабым специфическим запахом или без запаха. На поверхности таблеток допускаются незначительные вкрапления и мраморность.

Таблетки по 5 мг: таблетки плоскоцилиндрической формы, светло-розового цвета с фаской и риской, со слабым специфическим запахом или без запаха. На поверхности таблеток допускаются незначительные вкрапления и мраморность.

Таблетки по 10 мг: таблетки плоскоцилиндрической формы, белого или почти белого цвета с фаской и риской, со слабым специфическим запахом или без запаха. На поверхности таблеток допускается незначительная мраморность.

Препараты, влияющие на систему ренин-ангиотензин.

Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы.

Код АТС C09AA05

После приема внутрь 50-60 % рамиприла быстро всасывается из желудочно-кишечного тракта независимо от приема пищи. Максимальная концентрация в плазме крови достигается через 1 час. Биодоступность активного метаболита рамиприлата после перорального приема 2,5 мг и 5 мг составляет 45%, пиковые концентрации достигаются через 2-4 часа после приема. Устойчивое состояние плазменных концентраций рамиприлата после однократного приема обычной дозы рамиприла достигается на 4-ый день. Связывание с белками сыворотки крови для рамиприла составляет 73%, для рамиприлата – 56%. Рамиприл почти полностью метаболизируется в рамиприлат, дикетопиперазиновый эфир, дикетопиперазиновую кислоту и глюкуронид рамиприла и рамиприлата.

Вследствие сильного насыщенного связывания рамиприлата с АКФ и медленной диссоциацией от фермента, наблюдается продолжительная терминальная фаза выведения при очень низких концентрациях в плазме. После многократного приема суточных доз рамиприла, эффективный период полувыведения концентраций рамиприлата составляет 13-17 часов для доз 5-10 мг и более длительное время для доз 1,25-2,5 мг.

Следы рамиприлата обнаруживаются в грудном молоке при приеме однократной дозы рамиприла.

Рамиприл и рамиприлат выводятся из организма преимущественно с мочой.

При почечной недостаточности выведение рамиприлата снижается пропорционально клиренсу креатинина, что приводит к повышенной концентрации рамиприлата в плазме крови.

При печеночной недостаточности превращение рамиприла в рамиприлат замедляется, однако пиковые концентрации у этих пациентов не отличаются от концентраций, обнаруженных у лиц с нормальной функцией печени.

Рамиприл ингибирует действие ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ), который катализирует превращение ангиотензина I в активное сосудосуживающее вещество - ангиотензин II; рамиприл также ингибирует распад активного сосудорасширяющего брадикинина. Сниженное образование ангиотензина II и ингибирование распада брадикинина приводят к расширению сосудов.

Применение рамиприла приводит к нормализации давления в положении стоя, а также в горизонталь­ном положении без компенсаторного увеличения частоты сердечных сокра­щений. Максимальный эффект достигается через 3-6 часов после перорального приема однократной дозы и антигипертензивный эффект обычно продолжается в течение 24 часов. Максимальный антигипертензивный эффект при непрерывном лечении Рамизесом, как правило, проявляется через 3-4 недели и поддерживается при длительном лечении в течение 2-х лет. Резкое прекращение приема препарата не приводит к быстрому и чрезмерному повышению артериального давления.

У больных с сердечной недостаточностью Рамизес вызывает снижение системной резистентности и увеличение венозного объема. Это приводит к снижению сердечной преднагрузки и постнагрузки сердца. Кроме того, наблюдается увеличение сердечного выброса, индекса наполнения пульса и переносимости физической нагрузки во время лечения рамиприлом.

У больных с сердечной недостаточностью легкой и средней степеней тяжести после острого инфаркта миокарда (2-9-дневного), рамиприл снижает общую смертность на 27%, в сравнении с плацебо.

У больных с повышенным кардиоваскулярным риском в результате сосудистых нарушений (например, при манифестирующей болезни коронарных артерий сердца, окклюзионных болезнях периферических артерий или наличии инсульта в анамнезе) или сахарным диабетом, по крайней мере, с 1 дополнительным фактором риска (микроальбуминемия, гипертензия, повышение общего холестерина крови, снижение уровня ВПЛ, курение), рамиприл значительно снижает частоту инфарктов миокарда, инсультов и смертельных исходов.

Рамиприл снижает скорость гломерулярной функции почек у пациентов с диабетической нефропатией, имеющих протеинурию от слабого до выраженного уровня, а также уменьшает риск возникновения открытой нефропатии у пациентов с диабетом 2-го типа, как с нормальным, так и с повышенным артериальным давлением.

• артериальная гипертензия (монотерапия или в составе комбинированной терапии)
• хроническая сердечная недостаточность (в составе комбинированной терапии)
• сердечная недостаточность вследствие острого инфаркта миокарда
• недиабетическая или диабетическая нефропатия
• профилактика инфаркта миокарда, инсульта или смертности отсердечно-сосудистых заболеваний (выраженная ишемическая болезнь сердца (с или без инфаркта миокарда в анамнезе), инсульт в анамнезе, болезнь периферических сосудов в анамнезе или сахарный диабет с хотя бы одним дополнительным фактором сердечно-сосудистого риска (микроальбуминурия, артериальная гипертензия, повышенный общий уровень холестерина, низкий уровень холестерина липопротеинов высокой плотности, курение)).

Рамизес принимают независимо от приёма пищи. Таблетки следует глотать целыми, не разжёвывая, запивая достаточным количеством воды.

Лечение артериальной гипертензии. Начальная доза препарата обычно составляет 2,5 мг один раз в сутки. В дальнейшем, в случае недостаточного антигипертензивного эффекта, дозу препарата рекомендуется увеличивать путём её удваивания через каждые 3 недели. Обычная поддерживающая доза составляет 2,5-5 мг в сутки. Максимально допустимая суточная доза для взрослых - 10 мг. Альтернативой увеличения дозы свыше 5 мг Рамизеса в сутки может быть дополнительное применение, например, диуретика или антагониста кальция.

Лечение хронической сердечной недостаточности. Начальная доза - 1,25 мг один раз в сутки. При недостаточном терапевтическом эффекте суточную дозу можно увеличить, удваивая её каждые 1-2 недели. Если нужная доза составляет 2,5 мг Рамизеса или выше, её можно принимать в виде одноразовой дозы или разделить на два приёма. Максимальная суточная доза не должна превышать 10 мг. Для пациентов, принимающих высокие дозы диуретиков, следует снизить их дозы перед началом лечения Рамизесом.

Лечение сердечной недостаточности вследствие острого инфаркта миокарда. Лечение начинается в стационаре, на 3-10-ые сутки после острого инфаркта миокарда. Начальная суточная доза составляет 5 мг (по 2,5 мг утром и вечером). Через двое суток дозу повышают до 5 мг два раза в сутки. При плохой переносимости начальной дозы 2,5 мг два раза в сутки эту дозу следует уменьшить до 2,5 мг в сутки (по 1,25 мг утром и вечером на протяжении двух дней). Затем, в зависимости от реакции больного, доза может быть увеличена до 2,5 мг и 5 мг два раза в сутки. Увеличивать дозу рекомендуется путём её удвоения через каждые 1-3 дня.

Поддерживающая доза составляет 2,5-5 мг два раза в сутки.

В дальнейшем общую суточную дозу, которую сначала делили на две, можно принимать одноразово. Максимально допустимая суточная доза - 10 мг Рамизеса.

Для снижения риска инфаркта миокарда, инсульта или смертности от сердечно-сосудистых заболеваний рекомендованная начальная доза Рамизеса составляет 2,5 мг один раз в сутки. Дозу постепенно увеличивают в зависимости от переносимости препарата. Рекомендуется удвоить дозу через одну неделю, и еще через три недели увеличить ее до обычной поддерживающей дозы – 10 мг один раз в сутки. Применение дозы свыше 10 мг один раз в сутки изучалось недостаточно.

Диабетическая или недиабетическая нефропатия. Начальная доза препарата составляет 1,25 мг в сутки. В зависимости от терапевтического эффекта суточная доза может увеличиваться до поддерживающей дозы, которая составляет 5 мг один раз в сутки. Дозы свыше 5 мг один раз в сутки изучались недостаточно.

Особые категории пациентов.

Пожилые пациенты. Начальная доза - 1,25 мг в сутки.

Дозирование для пациентов с почечной недостаточностью. Если клиренс креатинина составляет от 60 до 30 мл/мин на 1,73 м 2 площади поверхности тела, обычно применяется начальная суточная доза 1,25 мг Рамизеса. Максимально допустимая суточная доза в этом случае составляет 5 мг Рамизеса. Применение пациентами с тяжёлой почечной недостаточностью и клиренсом креатинина <30 мл/мин исследовалось недостаточно.

Дозирование для пациентов с артериальной гипертензией, которые находятся на гемодиализе. Рамиприл незначительно поддаётся диализу. Начальная доза составляет 1,25 мг в сутки, а максимальная суточная доза – 5 мг; препарат необходимо применять через несколько часов после гемодиализа.

Дозирование для пациентов с печеночной недостаточностью. Такие пациенты на ранних стадиях лечения Рамизесом требуют тщательного медицинского наблюдения, лечение следует начинать с дозы 1,25 мг в сутки.

Максимальная суточная доза составляет 2,5 мг.

Дозирование для пациентов с выраженной артериальной гипертензией, у которых гипотензивная реакция может составить особый риск (например, с клинически значимым стенозом коронарных сосудов или сосудов, кровоснабжающих мозг) при не полностью скорректированной потере жидкости или электролитов в организме. Следует применять уменьшенную начальную дозу 1,25 мг в сутки.

Дозирование для пациентов, которые предварительно лечились диуретиками. Желательно прекратить приём диуретиков за 2-3 дня или, в зависимости от длительности действия диуретика, ещё раньше, до начала лечения Рамизесом, или хотя бы снизить дозу мочегонного средства. Начальная суточная доза обычно составляет 1,25 мг.

Рамизес, как правило, хорошо переносится. Побочные эффекты чаще всего выражены умеренно и носят преходящий характер, прекращения терапии обычно не требуется.

При применении Рамизеса отмечаются нижеприведенные побочные эффекты (шкала частоты: 1-10% – часто; 0,1-1% – нечасто; 0,01-0,1% – редко; менее 0,01% – очень редко).

– артериальная гипотензия, ортостатическое снижение артериального давления, синкопе

– непродуктивный раздражающий кашель, бронхит, синусит

– воспаление в ротовой полости, расстройства пищеварения, диспепсия, диарея, тошнота, рвота

– головная боль, головокружение

– мышечные спазмы, миалгия

– повышение уровня калия в крови

– боль в грудной клетке, астения.

– ишемия миокарда, включая стенокардию или инфаркт миокарда, тахикардия, аритмия, ощущение сердцебиения

– периферические отёки

– покраснение лица

– нарушение функции почек, включая острую почечную недостаточность, увеличение количества мочи, усугубление фоновой протеинурии, повышение уровня мочевины крови и креатинина

– заложенность носа, бронхоспазм, в том числе обострение астмы

– повышение активности ферментов поджелудочной железы, ангионевротический отёк тонкого кишечника, боли в эпигастрии, включая гастрит, запор, сухость во рту, повышение уровня печёночных энзимов и/или связанного билирубина

– вертиго, парестезия

– агевзия, дисгевзия

– нарушение зрения, включая нечёткость зрения

– снижение настроения, тревога, нервозность, беспокойство, нарушение сна, включая сомноленцию

– ангионевротический отёк, обструкция дыхательных путей вследствие ангионевротического отёка может иметь фатальные последствия

– пруритус, гипергидроз

– анорексия, снижение аппетита

– транзиторная эректильная дисфункция, импотенция, снижение либидо

– глоссит, ощущение дискомфорта в брюшной полости, боль в желудке, холестатическая желтуха, гепатит

– тремор, расстройство равновесия

– нарушение слуха, звон в ушах

– спутанность сознания

– эксфолиативный дерматит, уртикария, онихолиз

– лейкопения, нейтропения, агранулоцитоз, анемия, тромбоцитопения

– слабость, сонливость, утомляемость

– реакция фоточувствительности

В единичных случаях

– нарушение восприятия запаха и вкуса (например, металлический привкус)

Частота не определена

– феномен Рейно

– афтозный стоматит

– церебральная ишемия, в том числе ишемический инсульт и транзиторная ишемическая атака, нарушение психомоторных функций, ощущение жжения – нарушение внимания

– анафилактические и анафилактоидные реакции, повышение уровня антиядерных антител

– макулопапулезная сыпь, пузырчатка, токсический эпидермальный некролиз, синдром Стивенса-Джонсона, мультиформная эритема, обострение течения псориаза, псориатический дерматит, пемфигоидная или лихеноидная экзантема или энантема, алопеция

– снижение уровня натрия в крови

– недостаточность костного мозга, панцитопения, гемолитическая анемия

– полная потеря вкуса, острая печёночная недостаточность, холестатический или цитолитический гепатит с фатальным исходом

• повышенная чувствительность к другим ингибиторам АКФ или к какому-либо из компонентов препарата
• ангионевротический отек в анамнезе
• почечная недостаточность (клиренс креатинина ниже 30 мл/мин)
• стеноз почечной артерии (односторонний или двусторонний)
• гипотензия или гемодинамически нестабильные состояния
• первичный гиперальдостеронизм
• беременность, период кормления грудью;
• детский и подростковый возраст до 18 лет

При одновременном применении Рамизеса и других антигипертензивных лекарственных средств (например диуретиков), других препаратов, способных снижать артериальное давление (например нитратов, трициклических антидепрессантов, анестетиков) следует ожидать усиления гипотензивного эффекта рамиприла. Рекомендовано регулярно контролировать сывороточную концентрацию натрия у пациентов, которые одновременно получают лечение диуретиками.

Одновременное применение Рамизеса и сосудосуживающих симпатомиметиков может ослаблять эффект снижения артериального давления Рамизеса. Рекомендовано особенно тщательно контролировать артериальное давление.

Одновременное применение Рамизеса с аллопуринолом, иммунодепрессантами, кортикостероидами, прокаинамидом, цитостатиками и другими лекарственными средствами, которые могут вызвать изменения в гемограмме, может повышать вероятность возникновения гематологических реакций.

При одновременном применении Рамизеса с солями лития экскреция лития может снижаться. Такое снижение может привести к росту концентрации лития в сыворотке крови и повышению токсичности лития. В связи с этим необходимо контролировать концентрацию лития.

Одновременное применение Рамизеса с противодиабетическими средствами (например инсулином и производными сульфонилмочевины) может повышать эффект инсулина. В отдельных случаях это может приводить к развитию гипогликемической реакции у пациентов, которые одновременно применяют противодиабетические средства и рамиприл. В начале лечения рекомендуется особенно тщательный мониторинг уровня глюкозы в крови.

При одновременном применении Рамизеса и нестероидных противовоспалительных средств (НПВС) возможно ослабление эффекта снижения давления крови. Кроме того, одновременное лечение ингибиторами АКФ и НПВС может вызывать повышение риска снижения функции почек и повышения уровня калия в сыворотке крови.

Возможно повышение концентрации калия в сыворотке крови при одновременном назначении Рамизеса с гепарином.

Рамизес может усиливать угнетающее действие этанола.

Повышенное потребление соли может ослаблять антигипертензивное действие Рамизеса.

Во время лечения ингибиторами АКФ возрастает вероятность возникновения и тяжесть анафилактических и анафилактоидных реакций на яд насекомых. Считается, что такой эффект может также наблюдаться и относительно других аллергенов.

Рамизес следует применять под постоянным наблюдением врача.

У пациентов, которые лечились ингибиторами АКФ, наблюдались случаи ангионевротического отёка лица, конечностей, губ, языка, голосовой щели или глотки.

Неотложное лечение ангионевротического отёка, который угрожает жизни, включает неотложное введение эпинефрина (подкожно или медленно внутривенно), параллельно с контролем ЭКГ и артериального давления. Рекомендуется госпитализация, наблюдение за больным на протяжении 12-24 часов минимум. Выписывать его можно только после того, как симптомы полностью исчезнут.

У пациентов, которые лечились АКФ, наблюдались случаи ангионевротического отёка кишечника. Эти пациенты жаловались на боль в животе (с или без тошноты или рвоты); в некоторых случаях также наблюдался ангионевротический отёк лица. Симптомы ангионевротического отёка кишечника исчезали после прекращения приёма ингибиторов АКФ. Не существует достаточного соответствующего терапевтического опыта применения Рамизеса детям, пациентам с тяжёлым нарушением функции почек (клиренс креатинина ниже 20 мл/мин на 1,73 м 2 площади поверхности тела) и пациентам, находящимся на диализе.

Пациенты с повышенной активностью ренин-ангиотензиновой системы. При лечении пациентов, с повышенной активностью ренин-ангиотензиновой системы, следует быть особо осторожными. Такие больные имеют риск неожиданного и значительного снижения артериального давления и ухудшения функции почек в результате ингибирования АКФ, особенно когда ингибитор АКФ или сопутствующий диуретик назначаются впервые или впервые в более высокой дозе. В начале лечения препаратом или при увеличении дозы нужно проводить тщательный контроль артериального давления до тех пор, пока существует угроза его резкого снижения. Повышенную активность ренин-ангиотензиновой системы можно ожидать, в частности у пациентов с тяжелой, особенно злокачественной артериальной гипертензией ; у пациентов с сердечной недостаточностью, особенно с тяжёлой, или такой, которая лечилась другими препаратами, которые могут снижать артериальное давление; у пациентов с гемодинамически значимым затруднением притока или оттока крови от левого желудочка (например, из-за стеноза аорты или стеноза митрального клапана или гипертрофическую кардиомиопатию); у пациентов с гемодинамически значимым стенозом почечной артерии. Этой категории пациентов на начальной фазе лечения нужно особое медицинское наблюдение. Может возникнуть необходимость прекратить начатое лечение диуретиками: у пациентов, которые предварительно принимали диуретики. Если прекращение приема или снижение дозы диуретика невозможно, в начальной фазе лечения необходимо строгое медицинское наблюдение; у пациентов с угрозой или нарушением водно-электролитного баланса (в результате недостаточного потребления жидкости или соли или, например, в связи с диареей, рвотой или чрезмерным потовыделением, в случаях, когда компенсация недостатка жидкости и соли является недостаточной).

Рекомендуется коррекция состояния дегидратации, гиповолемии или дефицита соли до начала лечения (однако для пациентов с сердечной недостаточностью такие корректирующие меры следует тщательно оценить с точки зрения возможного риска объемной перегрузки). При клинически значимых состояниях лечение Рамизесом можно начинать или продолжать только тогда, когда одновременно применяются соответствующие меры по предупреждению чрезмерного снижения артериального давления и снижения функции почек.

Пациенты с заболеваниями печени. У пациентов с нарушением функции печени ответ на лечение Рамизесом может быть или повышен, или снижен. Кроме того, у пациентов с тяжелым циррозом печени с отеками и/или асцитом активность ренин-ангиотензиновой системы может быть существенно повышена. Поэтому во время лечения этих больных необходимо быть особо осторожными.

Пациентам, для которых значительное снижение артериального давления представляет особый риск (например, пациенты с гемодинамически значимым стенозом коронарных артерий или сосудов мозга), в начальной фазе лечения необходим особый медицинский контроль.

Лица пожилого возраста. У лиц пожилого возраста реакция на ингибиторы АКФ может быть более выраженной. В начале их лечения рекомендуется оценка почечной функции. Мониторинг почечной функции. Рекомендуется осуществлять мониторинг функции почек, прежде всего в первые недели лечения ингибитором АКФ. Особенно тщательный контроль необходим пациентам с сердечной недостаточностью; снижением функции почек; трансплантированной почкой; вазоренальным заболеванием, включая пациентов с гемодинамически значимым односторонним стенозом почечной артерии. В последней группе больных даже незначительный рост уровня креатинина в сыворотке крови может свидетельствовать об одностороннем снижении функции почек.

Комбинация с методами экстракорпоральной терапии. При приёме Рамизеса нельзя проводить процедуры экстракорпоральной терапии, в результате которых происходит контакт крови с отрицательно заряженными поверхностями из-за риска развития тяжёлого анафилактического шока. Следовательно, при применении препарата не следует проводить процедуру диализа или гемофильтрации с применением поли(акрилонитриновых, натрий-2-метилсульфонатных) мембран с высокой ультрафильтрационной активностью (например, ««AN 69») и процедуру афереза ЛНП (липопротеинов низкой плотности) с применением декстрана сульфата.

Гиперкалиемия. У некоторых пациентов, получавших ингибиторы АКФ, включая рамиприл, наблюдали гиперкалиемию. Риск возникновения гиперкалиемии выше у пациентов с почечной недостаточностью, лиц старше 70 лет, с неконтролированным сахарным диабетом, у тех, кто получает соли калия, калийсберегающие диуретики, а также другие активные вещества, повышающие уровень калия, или при таких состояниях, как дегидратация, острая сердечная декомпенсация, метаболический ацидоз. Если совместное применение перечисленных препаратов считается целесообразным, рекомендован регулярный мониторинг уровня калия в сыворотке крови.

Нейтропения/агранулоцитоз. Случаи нейтропении/агранулоцитоза, а также тромбоцитопении и анемии наблюдаются редко. Есть сообщения о возможности угнетения костного мозга. Рекомендуется контролировать количество белых клеток крови для выявления возможной лейкопении. Необходимо чаше осуществлять гемолитический мониторинг пациентам с нарушенной функцией почек, с сопутствующими коллагенозами (системной красной волчанкой или склеродермией) и в начальной фазе лечения или если пациент принимает другие препараты, которые могут вызвать изменение картины крови.

Кашель. У некоторых больных при применении ингибиторов АКФ наблюдается кашель. Характерно, что кашель непродуктивный, персистирующий и проходит после прекращения терапии. Вероятность кашля, вызванного ингибиторами АКФ, должна рассматриваться при проведении дифференциальной диагностики кашля.

Препарат содержит лактозу, поэтому его не следует назначать пациентам с редкими наследственными формами непереносимости галактозы, дефицитом лактазы или синдромом глюкозо-галактозной мальабсорбции.

Применение в период беременности или кормления грудью. Рамизес противопоказан при беременности. Перед началом его применения следует исключить беременность, а также предотвратить ее наступление, используя адекватный метод контрацепции. Если беременность наступила во время приема Рамизеса, его следует сразу же заменить препаратом, не содержащим ингибитор АКФ.

Кормление грудью является противопоказанием для применения препарата.

Применение в педиатрии. Из-за отсутствия достаточного клинического опыта Рамизес нельзя назначать детям и подросткам до 18 лет.

Особенность влияния лекарственного средства на способность управлять транспортом и потенциально опасными механизмами. Некоторые побочные эффекты (например, некоторые симптомы снижения артериального давления, в частности головокружение) могут негативно влиять на способность пациента концентрировать внимание и скорость психомоторных реакций, особенно в начале лечения или при переходе с лечения другими препаратами. После приёма первой дозы или дальнейшего повышения дозы не желательно управлять автотранспортом или работать с другими механизмами на протяжении нескольких часов.

может вызвать чрезмерное расширение периферических сосудов (с выраженной артериальной гипотензией, шоком), брадикардию, нарушение баланса электролитов и почечную недостаточность.

Лечение. Общие мероприятия (промывание желудка, прием активированного угля и натрия сульфата, если возможно, на протяжении первых 30 мин.). При артериальной гипотензии дополнительно к мероприятиям, направленным на восстановление объёма жидкости и солевого баланса, следует применять агонисты α₁ -адренергических рецепторов (например, норэпинефрин, допамин).

Нет данных относительно эффективности форсированного диуреза, изменения рН мочи, гемофильтрации или диализа, с точки зрения ускорения элиминации рамиприла или рамиприлата.

По 10 таблеток в контурной ячейковой упаковке из пленки поливинилхлоридной бесцветной и фольги алюминиевой печатной лакированной или в контурной ячейковой упаковке из алюминиевой фольги холодного формирования и алюминиевой фольги печатной лакированной.

По 1 или 3 контурных ячейковых упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в пачку из картона.

Хранить в защищённом от света месте при температуре не выше 25 °С. Хранить в недоступном для детей месте!

2 года. Таблетки по 1,25 мг – 1 год 6 месяцев.

Не применять препарат после окончания срока годности, указанного на упаковке.

1,25 мг, 2,5 мг, 5 мг және 10 мг таблеткалар

Бір таблетканың құрамында:

белсенді зат – 100% затқа шаққанда 1,25 мг, 2,5 мг, 5 мг, 10 мг рамиприл;

қосымша заттар:1,25 мг таблеткалар. натрий гидрокарбонаты, лактоза моногидраты (80), натрий кроскармелозасы, прежелатинделген крахмал 1500, магний стеараты;

2,5 мг таблеткалар: натрий гидрокарбонаты, лактоза моногидраты (80), натрий кроскармелозасы, прежелатинделген крахмал 1500, магний стеараты, темірдің (III) сары тотығы (Е172);

5 мг таблеткалар: натрий гидрокарбонаты, лактоза моногидраты (80), натрий кроскармелозасы, прежелатинделген крахмал 1500, магний стеараты, темірдің (III) сары тотығы (Е172), темірдің (III) қызыл тотығы (Е172);

10 мг таблеткалар: натрий гидрокарбонаты, лактоза моногидраты (80), натрий кроскармелозасы, прежелатинделген крахмал 1500, магний стеараты.

1,25 мг таблеткалар. жалпақ цилиндр пішінді, кертігі, өзіне тән ерекше әлсіз иісі бар немесе иіссіз, ақ немесе ақ түсті дерлік таблеткалар. Таблеткалардың беті аздаған мәрмәрлі болуы мүмкін.

2,5 мг таблеткалар: жалпақ цилиндр пішінді, кертігі және сызығы, өзіне тән ерекше әлсіз иісі бар немесе иіссіз, ақшыл-сары түсті таблеткалар. Таблеткалардың бетінде аздаған теңбілдері және мәрмәрлі болуы мүмкін.

5 мг таблеткалар: жалпақ цилиндр пішінді, кертігі және сызығы, өзіне тән ерекше әлсіз иісі бар немесе иіссіз, ақшыл-қызғылт түсті таблеткалар. Таблеткалардың бетінде аздаған теңбілдері және мәрмәрлі болуы мүмкін.

10 мг таблеткалар: жалпақ цилиндр пішінді, кертігі және сызығы, өзіне тән ерекше әлсіз иісі бар немесе иіссіз, ақ немесе ақ түсті дерлік таблеткалар. Таблеткалардың беті аздаған мәрмәрлі болуы мүмкін.

Ренин-ангиотензин жүйесіне ықпалын тигізетін препараттар.

Ангиотензин-конвертирлеуші фермент (АКФ) тежегіштері.

АТЖ коды C09AA05

Ішке қабылдағаннан кейін рамиприлдің 50-60%-ы, ас қабылдауға қарамай-ақ, асқазан-ішек жолынан тез сіңеді. Қан плазмасында ең жоғары концентрацияға 1 сағаттан соң жетеді. Ішу арқылы 2,5 мг және 5 мг қабылдағаннан кейін рамиприлаттың белсенді метаболитінің биожетімділігі 45% құрайды, қабылданғаннан кейін ең жоғары шектегі концентрацияға 2-4 сағаттан соң жетеді. Рамиприлдің әдеттегі дозасын бір рет қабылдағаннан рамиприлаттың плазмалық концентрациялары тұрақты жағдайға 4-ші күні жетеді. Қан сарысуының ақуыздарымен байланысуы рамиприл үшін 73%, рамиприлат үшін 56% құрайды. Рамиприл рамиприлатқа, дикетопиперазинді эфирге, дикетопиперазин қышқылына және рамиприл мен рамиприлат глюкуронидіне толық дерлік метаболизденеді.

Рамиприлаттың АКФ-мен күшті қанығып байланысуы және ферменттен баяу диссоциациялануы салдарынан плазмадағы өте төмен концентрацияларда ұзаққа созылған терминальді кезең байқалады. Рамиприлдің тәуліктік дозасын көп рет қабылдағаннан кейін рамиприлат концентрацияларының жартылай шығарылуының тиімді кезеңі 5-10 мг дозалар үшін 13-17 сағатты және 1,25-2,5 мг дозалар үшін өте ұзақ уақытты құрайды.

Рамиприлдің бір реттік дозасын қабылдаған кезде емшек сүтінен рамиприлаттың қалдықтары табылады.

Рамиприл және рамиприлат организмнен көбіне несеппен бірге шығарылады.

Бүйрек жеткіліксіздігінде рамиприлаттың шығарылуы креатинин клиренсіне пропорционалды түрде төмендейді, бұл қан плазмасында рамиприлат концентрациясының жоғарылауына әкеп соғады.

Бауыр жеткіліксіздігінде рамиприлдің рамиприлатқа айналуы баяулайды, алайда бұл емделушілердегі ең жоғары концентрациялардың бауыр қызметі қалыпты адамдарда байқалған концентрациялардан айырмашылығы жоқ.

Рамиприл ангиотензин-конвертирлеуші ферменттің (АКФ) әсерін тежейді, ол І ангиотензиннің тамырды тарылтушы белсенді зат – ІІ ангиотензинге айналуын катализдейді; рамиприл сондай-ақ тамырды кеңейтетін белсенді брадикининнің ыдырауын тежейді. ІІ ангиотензиннің түзілуінің төмендеуі және брадикининнің ыдырауының тежелуі қантамырлардың кеңеюіне әкеледі.

Рамиприлді қолдану адамның түрегеліп тұрған күйінде, сондай-ақ жатқан күйінде жүректің жиырылу жиілігінің компенсаторлы артуынсыз, қысымның қалыпқа келуіне әкеледі. Бір реттік дозаны ішу арқылы қабылдағаннан кейін 3-6 сағаттан соң ең жоғары әсерге жетеді және гипертензияға қарсы әсері әдетте 24 сағат бойы жалғасады. Рамизеспен үздіксіз емдеген кезде гипертензияға қарсы ең жоғары әсер, әдетте, 3-4 аптадан кейін білінеді және 2 жыл бойы ұзақ емделгенде сақталады. Препарат қабылдауды күрт тоқтату артериялық қысымның тез және шамадан тыс жоғарылауына әкелмейді.

Жүрек жеткіліксіздігі бар науқастарда Рамизес жүйелік төзімділікті төмендетеді және көктамырлық көлемді арттырады. Бұл жүрекке алдын ала түсетін жүктеменің және жүктемеден соң жүрекке түсетін салмақтың төмендеуіне әкеледі. Бұдан басқа, рамиприлмен емделу кезінде жүректен қанның лықсуының, тамырдың соғу индексінің және дене жүктемесін көтере алмаушылықтың артқаны байқалады.

Ауырлығы жеңіл және орташа дәрежелі жүрек жеткіліксіздігі бар науқастарда, плацебомен салыстырғанда, рамиприл миокардтың жедел инфарктінен (2-9-күндік) болатын жалпы өлім-жітімді 27%-ға төмендетеді.

Науқастарда қантамырлық бұзылулар нәтижесінде (мысалы, жүректің коронарлы артерияларының манифестациялайтын ауруларында, шеткергі артериялардың окклюзиялық ауруларында немесе сыртартқысында инсульт бар болғанда) кардиоваскулярлық қауіп жоғарылаған немесе қант диабеті бар, қалай болғанда да, қауіптің 1 қосымша факторы бар (микроальбуминемия, гипертензия, қандағы жалпы холестериннің жоғарылауы, ТЖЛ деңгейінің төмендеуі, темекі тарту) науқастарда рамиприл миокард инфарктін, инсультті және өлім-жітім жиілігін едәуір төмендетеді.

Рамиприл диабеттік нефропатиясы бар, протеинуриясы әлсізден айқын деңгейге дейін болатын емделушілерде бүйректің гломерулярлы қызметінің жылдамдығын төмендетеді, сондай-ақ диабеттің 2-ші типі бар, артериялық қысымы қалыпты да, сонымен қатар жоғары да емделушілерде ашық нефропатияның пайда болу қаупін азайтады.

• артериялық гипертензияда (монотерапия немесе біріктірілген ем құрамында)
• жүректің созылмалы жеткіліксіздігінде (біріктірілген ем құрамында)
• жедел миокард инфарктінің салдарынан болған жүрек жеткіліксіздігінде
• диабеттік емес немесе диабеттік нефропатияда
• миокард инфарктінің, инсульттің немесе жүрек-қантамыр ауруларынан болатын өлім-жітімнің алдын алуға (жүректің айқын ишемиялық ауруы (сыртартқысында миокард инфаркті бар немесе онсыз), сыртартқыда инсульттің болуы, сыртартқыда шеткергі қантамыр ауруларының болуы немесе жүрек-қантамырлық қауіптің бір қосымша факторы (микроальбуминурия, артериялық гипертензия, холестериннің жалпы деңгейі жоғары, тығыздығы жоғары липопротеиндердің холестерині деңгейі төмен, темекі тарту) бар қант диабеті) .

Рамизесті ас қабылдауға қарамай-ақ қолданады. Таблеткаларды шайнамай, судың мол мөлшерімен ішу арқылы тұтастай жұтқан жөн.

Артериялықгипертензияны емдеу. Препараттың бастапқы дозасы әдетте тәулігіне бір рет 2,5 мг құрайды. Әрі қарай, гипертензияға қарсы әсері жеткіліксіз болған жағдайда препарат дозасын әрбір 3 апта сайын екі еселеу арқылы арттыру керек. Әдеттегі демеуші доза тәулігіне 2,5-5 мг құрайды. Рұқсат етілетін ең жоғары тәуліктік доза ересектер үшін – 10 мг. Рамизестің тәулігіне 5 мг-нан астам дозасын арттырудың альтернативі қосымша, мысалы, диуретикті немесе кальций антагонисін қолдану болуы мүмкін.

Жүректің созылмалы жеткіліксіздігін емдеу. Бастапқы дозасы – тәулігіне бір рет 1,25 мг. Емдік әсері жеткіліксіз болғанда тәуліктік дозаны, әрбір 1-2 апта сайын екі еселей отырып, арттыруға болады. Егер керекті доза 2,5 мг немесе одан жоғары Рамизесті құраса, оны бір реттік доза түрінде қабылдауға немесе екі қабылдауға бөлуге болады. Ең жоғары тәуліктік доза 10 мг-нан аспауы тиіс. Диуретиктердің жоғары дозасын қабылдап жүрген емделушілер үшін, Рамизеспен емделер алдында олардың дозаларын төмендеткен жөн.

Миокардтың жедел инфаркті салдарынан болған жүрек жеткіліксіздігін емдеу. Ем миокардтың жедел инфарктінен кейін 3-10-шы тәуліктерде, ауруханада басталады. Бастапқы тәуліктік доза 5 мг (таңертең және кешке 2,5 мг-нан) құрайды. Екі тәуліктен кейін дозаны тәулігіне екі рет 5 мг-ға дейін арттырады. Тәулігіне екі реттік бастапқы 2,5 мг дозаның жағымдылығы нашар болған кезде бұл дозаны тәулігіне 2,5 мг-ға дейін азайтқан жөн (екі күн бойы таңертең және кешке 1,25 мг-нан). Содан кейін, науқастың реакциясына байланысты, доза тәулігіне екі рет 2,5 мг-ға және 5 мг-ға дейін арттырылуы мүмкін. Дозаны әрбір 1-3 күннен кейін екі еселеу арқылы арттыру керек.

Демеуші доза тәулігіне екі рет 2,5-5 мг құрайды.

Әрі қарай, басында екіге бөлінген жалпы тәуліктік дозаны бір рет қабылдауға болады. Рамизестің рұқсат етілетін ең жоғары дозасы - 10 мг.

Миокардинфаркті, инсультнемесе жүрек-қантамыр ауруларынан болатын өлім-жітім қаупін төмендету үшін Рамизестің ұсынылатын бастапқы дозасы тәулігіне бір рет 2,5 мг құрайды. Дозаны препараттың жағымдылығына байланысты біртіндеп арттырады. Бір аптадан кейін дозаны екі еселеу, және тағы үш аптадан кейін оны әдеттегі демеуші доза – тәулігіне бір реттік 10 мг-ға дейін арттыру керек. Тәулігіне бір рет 10 мг-нан астам дозаны қолдану жеткіліксіз зерттелген.

Диабеттік немесе диабеттік емес нефропатия. Препараттың бастапқы дозасы тәулігіне 1,25 мг құрайды. Емдік әсеріне байланысты тәуліктік доза тәулігіне бір рет 5 мг құрайтын демеуші дозаға дейін арттырылуы мүмкін. Тәулігіне бір рет 5 мг-нан асатын дозалар жеткіліксіз зерттелген.

Емделушілердің ерекше категориялары.

Егде жастағы емделушілер. Бастапқы доза – тәулігіне 1,25 мг.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар емделушілер үшін дозалануы. Егер креатинин клиренсі дене беті ауданының 1,73 м 2 -не шаққанда минутына 60 мл-ден 30 мл-ге дейінді құраса, әдетте Рамизестің бастапқы тәуліктік 1,25 мг дозасы қолданылады. Мұндай жағдайда Рамизестің рұқсат етілетін ең жоғары тәуліктік дозасы 5 мг құрайды. Бүйрек жеткіліксіздігі ауыр және креатинин клиренсі минутына <30 мл емделушілерге қолдану жеткіліксіз зерттелген.

Артериялық гипертензиясы бар, гемодиализдегі емделушілер үшін дозалануы. Рамиприл диализ жасауға аздап келеді. Бастапқы дозасы тәулігіне 1,25 мг құрайды, ал ең жоғары тәуліктік дозасы – 5 мг; препаратты гемодиализден кейін бірнеше сағаттан соң қолдану қажет.

Бауыр жеткіліксіздігі бар емделушілер үшін дозалануы. Мұндай емделушілер Рамизеспен емделудің алғашқы сатыларында мұқият медициналық бақылауды қажет етеді, емдеуді тәулігіне 1,25 мг дозадан бастаған жөн.

Ең жоғары тәуліктік доза 2,5 мг құрайды.

Айқын артериялық гипертензиясы бар, организмде сұйықтықтың немесе электролиттердің жоғалуы толық түзетілмеген жағдайда гипотензивтік реакция аса қауіпті болатын (мысалы, коронарлы қантамырлардың немесе миды қанмен қамтамасыз ететін қантамырлардың клиникалық тұрғыдан маңызды тарылуы бар) емделушілер үшін дозалануы. Тәулігіне азайтылған бастапқы 1,25 мг дозаны қолданған жөн.

Алдын ала диуретиктермен емделген емделушілер үшін дозалануы. Диуретиктің әсер ету ұзақтығына байланысты, диуретиктерді қабылдауды Рамизеспен емдеуден 2-3 күн бұрын, одан да ертерек тоқтатқан немесе, сонда да, несеп жүргізетін дәрілердің дозасын төмендеткен дұрыс. Бастапқы тәуліктік доза әдетте 1,25 мг құрайды.

Рамизес әдетте, жақсы көтерілімді.

көбіне орташа білінеді және өткінші сипатқа ие, емдеуді тоқтатуды әдетте қажет етпейді.

Рамизесті қолданған кезде төменде келтірілген жағымсыз әсерлер білінеді (жиілік шкаласы: 1-10% – жиі; 0,1-1% – жиі емес; 0,01-0,1% – сирек; 0,01%-дан аз – өте сирек).

– артериялық гипотензия, артериялық қысымның ортостатикалық төмендеуі, синкопе

– тітіркендіретін өнімсіз жөтел, бронхит, синусит

– ауыз қуысының қабынуы, ас қорытудың бұзылуы, диспепсия, диарея, жүректің айнуы, құсу

– бас ауыру, бас айналу

– бұлшықеттердің түйілулері, миалгия

– қандағы калий деңгейінің жоғарылауы

– кеуде қуысының ауыруы, астения.

– миокард ишемиясы, стенокардияны немесе миокард инфарктін қоса есептегенде, тахикардия, аритмия, жүрек лүпілінің сезілуі

– шеткергі ісінулер

– беттің қызаруы

– бүйрек қызметінің бұзылуы, бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса есептегенде, несеп мөлшерінің артуы, фондық протеинурияның өршуі, қандағы мочевина және креатинин деңгейлерінің жоғарылауы

– мұрынның бітелуі, бронхтың түйілуі, соның ішінде демікпенің өршуі

– ұйқы безі ферменттері белсенділігінің жоғарылауы, жіңішке ішектің ангионевротикалық ісінуі, эпигастрияның ауыруы, гастритті қоса есептегенде, іштің қатуы, ауыз ішінің құрғауы, бауыр энзимдері және/немесе байланысқан билирубин деңгейлерінің жоғарылауы

– вертиго, парестезия

– агевзия, дисгевзия

– көрудің нашарлауы, көздің анық көрмеуі

– көңіл-күйдің төмендеуі, үрейлену, күйгелектік, мазасыздық, ұйқының бұзылуы, ұйқышылдықты қоса есептегенде

– ангионевротикалық ісіну, тыныс жолдарының обструкциясы ангионевротикалық ісінудің фатальді салдары болуы мүмкін

– пруритус, гипергидроз

– анорексия, тәбеттің төмендеуі

– эректильді қызметтің транзиторлы бұзылуы, импотенция, либидоның төмендеуі

– глоссит, құрсақ қуысында жайсыздық сезімі, асқазанның ауыруы, холестатикалық сарғаю, гепатит

– діріл, тепе-теңдіктің бұзылуы

– естудің бұзылуы, құлақ ішінің шуылдауы

– сананың шатасуы

– эксфолиативті дерматит, уртикария, онихолиз

– лейкопения, нейтропения, агранулоцитоз, анемия, тромбоцитопения

– әлсіздік, ұйқышылдық, қажығыштық

– фотосезімталдық реакциясы

– иіс және дәм сезімінің бұзылуы (мысалы, ауыздағы металл дәмі)

Жиілігі анықталған жоқ

– Рейно феномені

– афтозды стоматит

– церебральді ишемия, соның ішінде ишемиялық инсульт және транзиторлы ишемиялық шабуыл, нарушение психомоторлы қызметтің бұзылуы, шымылдатып ашыту сезімі – зейіннің бұзылуы

– анафилактикалық және анафилактоидтық реакциялар, антиядролық антиденелер деңгейінің жоғарылауы

– макулопапулезді бөртпе, пузырчатка, уытты эпидермальді некролиз, Стивенс-Джонсон синдромы, мультиформалы эритема, псориаз барысының өршуі, псориаздық дерматит, пемфигоидты немесе лихеноидты экзантема немесе энантема, алопеция

– қанда натрий деңгейінің төмендеуі

– сүйек кемігі қызметінің жеткіліксіздігі, панцитопения, гемолитикалық анемия

– дәмнің толық жоғалуы, бауырдың жедел жеткіліксіздігі, холестатикалық немесе цитолитикалық гепатиттің фатальді жағдаймен аяқтаулы.

• АКФ-нің басқа тежегіштеріне немесе препараттың қандай да болсын бір компонентіне сезімталдық жоғары болғанда
• сыртартқысында ангионевротикалық ісіну болғанда
• бүйрек жеткіліксіздігінде (креатинин клиренсі минутына 30 мл-ден төмен)
• бүйрек артериялары тарылғанда (бір жақты немесе екі жақты)
• гипотензияда немесе гемодинамикалық тұрғыдан тұрақсыз жағдайларда
• алғашқы гиперальдостеронизмде
• жүктілікте, емшек емізу кезеңінде
• балаларға және 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерге.

Рамизесті және гипертензияға қарсы басқа да дәрілік заттарды (мысалы, диуретиктерді), артериялық қысымды төмендетуге қабілетті басқа да препараттарды (мысалы, нитраттарды, трициклді антидепрессанттарды, анестетиктерді) бір мезгілде қолданған кезде рамиприлдің гипотензивті әсерінің күшейетіндігін күткен жөн. Диуретиктермен бір мезгілде ем қабылдап жүрген емделушілерде натрийдің сарысулық концентрациясын жүйелі түрде бақылап отыру ұсынылады.

Рамизесті және қантамырларын тарылтатын симпатомиметиктерді бір мезгілде қолдану Рамизестің артериялық қысымды төмендету әсерін әлсіретуі мүмкін. Артериялық қысымды аса мұқият бақылау керек.

Рамизесті аллопуринолмен, иммунодепрессанттармен, кортикостероидтармен, прокаинамидпен, цитостатиктермен және гемограммада өзгеріс тудыруы мүмкін басқа да дәрілік заттармен бір мезгілде қолдану гематологиялық реакциялардың пайда болу мүмкіндігін арттыруы мүмкін.

Рамизесті литий тұздарымен бір мезгілде қолданған кезде литийдің экскрециясы төмендеуі мүмкін. Мұндай төмендеу қан сарысуында литий концентрациясының өсуіне және литийдің уыттылығының артуына әкеп соқтыруы мүмкін. Осыған байланысты литийдің концентрациясын бақылап отыру қажет.

Рамизесті диабетке қарсы дәрілермен (мысалы, инсулинмен және сульфонилмочевина туындыларымен) бір мезгілде қолдану инсулиннің әсерін арттыруы мүмкін. Жекелеген жағдайларда бұл диабетке қарсы дәрілер мен рамиприлді бір мезгілде қолданатын емделушілерде гипогликемиялық реакциялардың дамуына әкелуі мүмкін. Емнің басында қандағы глюкоза деңгейіне мұқият бақылау жасау керек.

Рамизесті және қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді (ҚҚСД) бір мезгілде қолданған кезде қан қысымының төмендеу әсері бәсеңдеуі мүмкін. Бұдан басқа, АКФ тежегіштерімен және ҚҚСД-мен бір мезгілде емдеу бүйрек қызметінің төмендеу және қан сарысуында калий деңгейінің жоғарылау қаупін арттыруы мүмкін.

Рамизесті гепаринмен бір мезгілде тағайындаған кезде қан сарысуында калий концентрациялары артуы мүмкін.

Рамизес этанолдың ауыр тиетін әсерін күшейтуі мүмкін.

Тұздарды көбірек қолдану Рамизестің гипертензияға қарсы әсерін бәсеңдетуі мүмкін.

АКФ тежегіштерімен емделу кезінде жәндіктердің уына анафилактикалық және анафилактоидтық реакциялардың пайда болу мүмкіндігі және ауырлығы артады. Мұндай әсер басқа аллергендерге қатысты да байқалуы мүмкін деп есептеледі.

Рамизесті дәрігердің ұдайы бақылауымен қолданған жөн.

АКФ тежегіштерімен емделген емделушілерде беттің, аяқ-қолдардың, еріннің, тілдің, дыбыс саңылауының немесе жұтқыншақтың ангионевротикалық ісіну жағдайлары байқалды.

Өмірге қатер төндіретін ангионевротикалық ісінуді шұғыл емдеуге, ЭКГ-ні және артериялық қысымды бақылаумен қатарластыра, шұғыл түрде эпинефринді (тері астына немесе көктамыр ішіне баяу) енгізу жатады. Науқасты госпитализациялау, кем дегенде, 12-24 сағат бойы бақылауға алу керек. Оны симптомдар толық жоғалғаннан кейін ғана шығаруға болады.

АКФ-мен емделген емделушілерде ішектің ангионевротикалық ісіну жағдайлары байқалды. Бұл емделушілер ішінің ауырғанына (жүректің айнуымен немесе құсумен бірге немесе оларсыз) шағымданды; кейбір жағдайларда беттің ангионевротикалық ісінуі де байқалды. Ішектің ангионевротикалық ісіну симптомдары АКФ тежегіштерін қабылдауды тоқтатқаннан кейін жоғалды. Рамизесті балаларға, бүйрек қызметінің бұзылуы ауыр (креатинин клиренсі дене беті ауданының 1,73 м 2 -не шаққанда минутына 20 мл-ден төмен) емделушілерге және диализдегі емделушілерге қолданудың талапқа сай жеткілікті емдік тәжірибесі жоқ.

Ренин-ангиотензинді жүйе белсенділігі жоғарылаған емделушілер. Ренин-ангиотензинді жүйе белсенділігі жоғары болатын емделушілерді емдеген кезде аса сақ болған жөн. Мұндай науқастарда АКФ-нің тежелуі нәтижесінде, әсіресе АКФ тежегіші немесе қатар қолданылатын диуретиктер алғаш рет немесе алғаш рет өте жоғары дозада тағайындалған кезде, артериялық қысымның күтпеген жерден және едәуір төмендеу және бүйрек қызметінің нашарлау қаупі болады. Препаратпен емдеудің басында немесе дозаны арттырған кезде артериялық қысымға, оның күрт төмендеу қаупі төніп тұрғанда, мұқият бақылау жүргізу керек. Ауыр, әсіресе қауіпті артериялық гипертензиясы бар емделушілерде; жүректің, әсіресе ауыр жеткіліксіздігі бар немесе артериялық қысымды төмендетуі мүмкін басқа препараттармен емделген емделушілерде; сол жақ қарыншаға қанның ағып келуі немесе одан шығуы гемодинамикалық тұрғыдан маңызды түрде қиындаған (мысалы, қолқаның тарылуына немесе митральді қақпақшаның тарылуына немесе гипертрофиялық кардиомиопатияға байланысты); бүйректік артериялары гемодинамикалық тұрғыдан маңызды түрде тарылған емделушілерде ренин-ангиотензинді жүйе белсенділігінің жоғарылайтындығын күтуге болады. Емделушілердің бұл категорияларын емнің бастапқы сатысында ерекше медициналық бақылауға алу керек. Диуретиктермен басталған емді тоқтату қажеттілігі туындауы мүмкін: диуретиктерді алдын ала қабылдаған емделушілерде. Егер диуретиктерді қабылдауды тоқтату немесе дозасын төмендету мүмкін болмаса, емнің бастапқы сатысында қатаң медициналық бақылау қажет; қатер төнген немесе су-электролиттік тепе-теңдігі бұзылған емделушілерде (сұйықтықты немесе тұздарды жеткіліксіз пайдалану нәтижесінде, мысалы, диареяға, құсуға немесе шамадан тыс орнын толтыру жеткіліксіз болған жағдайларда).

Емді бастағанға дейін дегидратация, гиповолемия немесе тұздың тапшылығы жағдайлары түзетілуі керек (алайда жүрек жеткіліксіздігі бар емделушілер үшін мұндай түзету шараларын алдын ала түсетін көлемді жүктеме қаупі көзқарасы тұрғысынан мұқият баға берілгені жөн). Клиникалық тұрғыдан маңызды жағдайларда Рамизеспен емдеуді артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуіне және бүйрек қызметінің төмендеуіне жол бермеудің тиісті шаралары бір мезгілде қолданылады.

Бауыр аурулары бар емделушілер. Бауыр қызметі төмендеген емделушілерде Рамизеспен емдеуге жауап не жоғарылауы, не төмендеуі мүмкін. Бұдан басқа, ісіну және/немесе асциті бар бауырдың ауыр циррозы бар емделушілерде ренин-ангиотензинді жүйе белсенділігі едәуір жоғарылауы мүмкін. Сондықтан осы науқастарды емдеу кезінде аса сақ болу қажет.

Артериялық қысымды едәуір төмендету аса қауіпті болып табылатын емделушілерге (мысалы, коронарлы артериялар немесе ми қантамырлары гемодинамикалық тұрғыдан маңызды түрде тарылған емделушілер), емдеудің бастапқы сатысында ерекше медициналық бақылау жасау қажет.

Егде жастағы адамдар. Егде жастағы емделушілерде АКФ тежегіштеріне реакция өте айқын болуы мүмкін. Оларды емдеудің бас кезінде бүйрек қызметіне баға беру керек. Бүйрек қызметін бақылау. Бүйрек қызметі бақылауды әсіресе АКФ тежегіштерімен емдеудің алғашқы апталарында жүзеге асыру керек. Жүрек жеткіліксіздігі бар; бүйрек қызметі төмендеген; бүйрегі ауыстырылған; вазоренальді ауруы бар емделушілерге, бүйрек артерияларының гемодинамикалық тұрғыдан маңызды бір жақты тарылуы бар емделушілерді қоса есептегенде, аса мұқият бақылау жасау қажет. Науқастардың соңғы тобында қан сарысуындағы креатинин деңгейінің аздаған өсуінің өзі бүйрек қызметінің бір жақты төмендегенін айғақтауы мүмкін.

Экстракорпоральдіемдеу әдістерімен біріктіру. Рамизесті қабылдаған кезде экстракорпоральді емдеу шараларын жүргізуге болмайды, өйткені мұның нәтижесінде қан, ауыр анафилактикалық шоктың даму қаупіне байланысты, теріс зарядталған бетпен жанасады. Демек, препаратты қолданған кезде диализ немесе ультрасүзілу белсенділігі жоғары (мысалы, «AN69») поли(акрилонитринді, натрий-2-метилсульфонатты) мембраналарды қолдана отырып, гемофильтрация емшараларын және декстран сульфатын қолдана отырып, ТТЛ (тығыздығы төмен липопротеин) аферезі емшарасын жүргізбеген жөн.

Гиперкалиемия. АКФ тежегіштерін қабылдаған кейбір емделушілерде, рамиприлді қоса есептегенде, гиперкалиемия байқалды. Бүйрек жеткіліксіздігі бар, 70 жастан асқан адамдарда, қант диабеті бақыланбайтын, калий тұздарын, калий жинақтаушы диуретиктерді, сондай-ақ калий деңгейін арттыратын басқа да белсенді заттарды қабылдайтын емделушілерде калий деңгейін арттыратын, мысалы, дегидратация, жүректің жедел жеткіліксіздігі, метаболизмдік ацидоз сияқты жағдайларда гиперкалиемияның пайда болу қаупі жоғары болады. Егер аталған препараттарды біріктіріп қолдану мақсатқа сай деп есептелсе, қан сарысуындағы калий деңгейін жүйелі түрде бақылап отыру керек.

Нейтропения/агранулоцитоз. Нейтропения/агранулоцитоз, сондай-ақ тромбоцитопения және анемия жағдайлары сирек байқалады. Сүйек кемігі қызметінің басылуы мүмкін екендігі жөнінде мәлімдемелер бар. Болуы мүмкін лейкопенияны анықтау үшін қанның ақ жасушаларының мөлшерін бақылап отыру ұсынылады. Бүйрек қызметі бұзылған, коллагенездер (жүйелік қызыл жегі немесе склеродермия) қатарласа жүретін емделушілерде және емнің бастапқы сатысында немесе емделуші қан көрінісін өзгертуі мүмкін басқа да препараттарды қабылдап жүрсе, гемодинамикалық бақылауды жиі жүзеге асыру қажет.

Жөтел. Кейбір емделушілерде АКФ тежегіштерін қолданған кезде жөтел байқалады. Өнімсіз, персистерлеуші жөтел тән және ол емді тоқтатқаннан кейін қайтады. АКФ тежегіштерінен жөтелу ықтималдылығы жөтелге нақтыланған диагностика жүргізген кезде есептелуі тиіс.

Препаратта глюкоза бар, сондықтан оны галактозаның жақпаушылығының тұқым қуалаған түрлері, лактаза тапшылығы немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы синдромы бар емделушілерге тағайындамаған жөн.

Жүктілік немесе емшек емізу кезеңінде қолданылуы. Жүктілік кезінде рамизесті қолдануға болмайды. Оны қолдануды бастар алдында жүктіліктің бар-жоқтығын анықтаған, сондай-ақ контрацепцияның талапқа сай әдістерін қолдана отырып, жүктілікке жол бермеген жөн. Егер Рамизесты қабылдау кезінде жүкті болып қалған болса, оны құрамында АКФ жоқ препаратпен бірден алмастырған жөн.

Емшек емізу препаратты қолдану үшін қарсы көрсетілім болып табылады.

Педиатрияда қолданылуы. Жеткілікті клиникалық тәжірибе жоқ болғандықтан, Рамизесті балаларға және 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерге тағайындауға болмайды.

Дәрілік заттың көлікті және қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері. Кейбір жағымсыз әсерлер (мысалы, артериялық қысымның төмендеуінің кейбір симптомдары, атап айтқанда бас айналу) емделушінің зейінді жұмылдыру қабілетіне және психомоторлы реакцияларына, әсіресе емнің бас кезінде немесе басқа препараттармен емделуден көшкен кезде, жағымсыз әсерін тигізуі мүмкін. Алғашқы дозаны қабылдағаннан кейін немесе дозаны әрі қарай арттырғаннан кейін бірнеше сағат бойы автокөлікті басқармаған немесе басқа механизмдермен жұмыс жасамаған дұрыс.

Симптомдары. Артық дозалану шеткергі қантамырлардың шамадан тыс кеңеюін (айқын артериялық гипотензиямен, шокпен), брадикардияны, электролиттер тепе-теңдігінің бұзылуын және бүйрек жеткіліксіздігін тудыруы мүмкін.

Емдеу. Жалпы шаралар (асқазанды шаю, белсенділендірілген көмір және натрий сульфатын қабылдау, егер мүмкін болса, алғашқы 30 минут ішінде). Артериялық гипотензияда сұйықтық көлемін және тұз тепе-теңдігін қалпына келтіруге бағытталған шараларға қосымша α₁ -адренергиялық рецепторлар агонистерін (мысалы, норэпинефрин, допамин) қолданған жөн.

Қарқынды диурезге, несептің рН-ның өзгеруіне, гемофильтрацияларға немесе диализге қатысты, рамиприлдің немесе рамиприлаттың элиминациясын жылдамдату көзқарасы тұрғысынан, деректер жоқ.

Поливинилхлоридті түссіз үлбірден және баспалы лакталған алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада немесе салқындатып құралған алюминий фольгадан және баспалы лакталған алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада 10 таблеткадан.

Пішінді ұяшықты 1 немесе 3 қаптама медицинада қолданылуы жөнінде мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон пәшкеге салынған.

Жарықтан қорғалған жерде, 25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек. Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

2 жыл. 1,25 мг таблеткалар – 1 жыл 6 ай.

Қаптамасында көрсетілген жарамдылық мерзімі өткеннен кейін препаратты қолдануға болмайды.

Мекенжайы: Украина, 04080, Киев қ-сы, Фрунзе к-сі, 63.

“Фармак” ААҚ, Украина

Тұтынушылардан өнім (тауар) сапасы жөнінде шағымдарды Қазақстан Республикасы аумағында қабылдайтын ұйымның мекенжайы

Қазақстан Республикасы, 050034 Алматы қ-сы, Төле би к-сі, 291-291а L офис 74

Тел/факс: +7 (727) 250 10 28, электронды поштасы: Djatlova88@mail.ru

Покажите рекламу только тем, кому действительно интересен ваш товар или услуга. Контекстная реклама позволит гибко определить вашу аудиторию.

Рекламу увидят жители конкретных стран или городов .

Она может быть размещена на определенных разделах сайта – на странице конкретной аннотации к лекарству, на страницах группы лекарств и/или же в статьях на определенную тематику.

Например: производитель салфеток может заказать рекламу так, чтобы она показывалась в статьях, посвященных насморку и борьбе с простудными заболеваниями, на страницах лекарств, которые борются с простудой и только жителям Казахстана и Украины, где вы ведете свои продажи.

Есть вопросы? Телефон рекламного отдела: +7 727 22 55 949

• За запуск рекламной компании - 7000 тг.
• За 1000 показов - 500 тг
• Таргетинг по региону +10%
• Таргетинг по разделам +5%
• Таргетинг конкурентам +5%

Есть вопросы? Ответим! Телефон рекламного отдела: +7 727 22 55 949

Просто укажите ваши контакты мы с вами свяжемся.

Есть вопросы? Телефон рекламного отдела: +7 727 22 55 949